Δεν είναι τυχαίο που όποιος ακούει τη λέξη “Κουφονήσια” χαμογελάει η ψυχή του. Κλείνει τα μάτια του και μεταφέρεται σχεδόν αμέσως εκεί. Στα καταγάλανα νερά, που καθρεφτίζουν τα όνειρά του…Στις ατελείωτες παραλίες να νιώθει τις δονήσεις του νησιού και τις κρυφές σπηλιές που βρίσκουν απάγκιο οι ανησυχίες του. Εκεί στη Χώρα, όπου οι κάτοικοι του νησιού πίνουν μαζί του παρέα και ανοίγουν τα σπίτια τους για το “Καλώς όρισες”. Εκεί, νοτιοανατολικά της Νάξου και δυτικά της Αμοργού, τα Κουφονήσια ακυρώνουν το χρόνο και σε κάνουν απλά να νιώσεις ελεύθερος.
Τα Κουφονήσια ανήκουν στις Μικρές Ανατολικές Κυκλάδες αποτελούμενα από δύο νησίδες, το Άνω και Κάτω Κουφονήσι καθώς και την Κέρο. Kατοικούνταν από την προϊστορική ακόμα εποχή. Τόσοι άνθρωποι, ήθη, παραδόσεις και διαφορετικές κοινωνίες ρίζωσαν σε τούτα τα μέρη και άφησαν τα χνάρια τους ζωντανά προσκαλώντας τον υπόλοιπο κόσμο να τους γνωρίσει μέσα από αυτά. Ευρήματα υποδηλώνουν την ύπαρξη του κυκλαδικού πολιτισμού από τα πρώτα του κιόλας χρόνια. Ο αρχαιολόγος Kohler ανακοινώνει το 1884 κατά τη διάρκεια ανασκαφών στην Κέρο την εύρεση μαρμάρινων ειδωλίων του Αρπιστή και του Αυλητή μαζί με ακόμη δύο γυναικεία ειδώλια, σαφή δείγματα πρωτοκυκλαδίτικης περιόδου. Αντικείμενα ρωμαϊκών χρόνων έδωσαν το στίγμα του τωρινού χωριού στη θέση ενός μεγάλου ρωμαϊκού οικισμού που επεκτεινόταν έως πέρα στο Λουτρό. Στις εκκλησίες του Αγίου Γεωργίου και του Αγίου Νικολάου ανακαλύπτονται παλαιοχριστιανικά λείψανα και μαρμάρινα θωράκια.
Λόγω του πολιτισμικού αυτού πλούτου, το νησί έχει λεηλατηθεί επανειλημμένα από λαθρανασκαφείς αρχαιοκάπηλους. Τα Κουφονήσια κατά καιρούς από τον 16ο έως και τον 18ο αιώνα βαφτίστηκαν με αρκετά διαφορετικά ονόματα. Στη Χάρτα του Ρήγα Φεραίου αναφέρονται ως Κοφινούσα, Pira, Cofinissia και Phocussa παραπέμποντας στην ονομασία ενός ασφαλούς λιμένα (“κωφό λιμήν”). Η ιστορία συνεχίζεται και δυστυχώς το νησί ακολούθησε τη μοίρα των υπόλοιπων Κυκλάδων που υποτάχτηκαν στους Βενετούς και μετέπειτα στους Τούρκους. Απέκτησε εκτός των άλλων και πειρατικό χρώμα, αφού για κάποιο διάστημα νησιώτες και Μανιάτες ενώθηκαν με άλλους πειρατές όπου έβρισκαν καταφύγιο στα Κουφονήσια. Έπρεπε το χρονολόγιο να φτάσει στο 1830 για να ενσωματωθεί μαζί με τις Κυκλάδες στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος.
Άνω Κουφονήσι
Το στολίδι των Μικρών Κυκλάδων ανοίγει το λιμάνι του για να προσφέρει απλόχερα αυτό που αποζητάτε από τις καλοκαιρινές σας διακοπές. Αν και το Κουφονήσι ανήκει στην άγονη γραμμή, πρόκειται για ένα νησί που αναπτύσσεται συνεχώς διατηρώντας αναλλοίωτο το χρώμα των Κυκλάδων. Ένα νησί που ξέρει να σέβεται την παράδοση και το φυσικό, παρθένο περιβάλλον του.
Πάνω ΚουφονήσιΚάτω Κουφονήσι
Στην απέναντι πλευρά, 200 μέτρα από το Άνω Κουφονήσι βρίσκεται ο παλαιός οικισμός που αν και εγκαταλελειμμένος πλέον, χαρακτηρίζεται από γραφικότητα και απόλυτη ηρεμία. Ένα “απείραχτο” τοπίο. Η φυσική του ομορφιά, οι παρθένες παραλίες και οι θολωτές σπηλιές του δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από το χρώμα της Καραϊβικής.
Κάτω ΚουφονήσιΚέρος
Στο άκουσμα αυτού του ονόματος, έχετε την αίσθηση πως τίποτα πια δεν υπάρχει. Είναι ένα νησί που εξωτερικά σιωπά, αλλά μέσα του κρύβει την πιο βαθιά ίσως ιστορία στον κυκλαδικό χώρο. Τοπίο ορεινό, άγονο, δίχως πολυτέλειες πόσιμου νερού και ηλεκτροδότησης, ανθρωπίνως ακατοίκητο. “Το αρχαιότερο νησιωτικό ιερό στον κόσμο” χαρακτήρισαν αρχαιολόγοι την Κέρο παγκοσμίως.
Κέρος