Κουφονήσια

Τα Κουφονήσια ανήκουν στις Μικρές Ανατολικές Κυκλάδες αποτελούμενα από δύο νησίδες, το Άνω και Κάτω Κουφονήσι καθώς και την Κέρο. Kατοικούνταν από την προϊστορική ακόμα εποχή. Τόσοι άνθρωποι, ήθη, παραδόσεις και διαφορετικές κοινωνίες ρίζωσαν σε τούτα τα μέρη και άφησαν τα χνάρια τους ζωντανά προσκαλώντας τον υπόλοιπο κόσμο να τους γνωρίσει μέσα από αυτά. Ευρήματα υποδηλώνουν την ύπαρξη του κυκλαδικού πολιτισμού από τα πρώτα του κιόλας χρόνια. Ο αρχαιολόγος Kohler ανακοινώνει το 1884 κατά τη διάρκεια ανασκαφών στην Κέρο την εύρεση μαρμάρινων ειδωλίων του Αρπιστή και του Αυλητή μαζί με ακόμη δύο γυναικεία ειδώλια, σαφή δείγματα πρωτοκυκλαδίτικης περιόδου. Αντικείμενα ρωμαϊκών χρόνων έδωσαν το στίγμα του τωρινού χωριού στη θέση ενός μεγάλου ρωμαϊκού οικισμού που επεκτεινόταν έως πέρα στο Λουτρό. Στις εκκλησίες του Αγίου Γεωργίου και του Αγίου Νικολάου ανακαλύπτονται παλαιοχριστιανικά λείψανα και μαρμάρινα θωράκια.

Λόγω του πολιτισμικού αυτού πλούτου, το νησί έχει λεηλατηθεί επανειλημμένα από λαθρανασκαφείς αρχαιοκάπηλους. Τα Κουφονήσια κατά καιρούς από τον 16ο έως και τον 18ο αιώνα βαφτίστηκαν με αρκετά διαφορετικά ονόματα. Στη Χάρτα του Ρήγα Φεραίου αναφέρονται ως Κοφινούσα, Pira, Cofinissia και Phocussa παραπέμποντας στην ονομασία ενός ασφαλούς λιμένα (“κωφό λιμήν”). Η ιστορία συνεχίζεται και δυστυχώς το νησί ακολούθησε τη μοίρα των υπόλοιπων Κυκλάδων που υποτάχτηκαν στους Βενετούς και μετέπειτα στους Τούρκους. Απέκτησε εκτός των άλλων και πειρατικό χρώμα, αφού για κάποιο διάστημα νησιώτες και Μανιάτες ενώθηκαν με άλλους πειρατές όπου έβρισκαν καταφύγιο στα Κουφονήσια. Έπρεπε το χρονολόγιο να φτάσει στο 1830 για να ενσωματωθεί μαζί με τις Κυκλάδες στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος.